Ik zou graag via mijn RZL-blog het onderwerp "kleuters rouwen ook" verder willen uitdiepen.
Wat als je als kleuteronderwijzer geconfronteerd wordt met het (plotse) overlijden van een dierbare oma, opa, mama, papa, boer, zus, ... van één van je kleuters? Hoe ga je daar als kleuteronderwijzer mee om? Hoe kan je deze kleuter steunen en helpen in dit moeilijke rouwproces?
Stilletjes hopen dat dat in jouw klas nooit gebeurt... Natuurlijk, maar struisvogelpolitiek is geen goede optie. Vroeg of laat slaat het noodlot toch wel eens toe. En dan ben je maar beter goed voorbereid.
Er bestaat waarschijnlijk al heel wat materiaal rond rouwverwerking bij jonge kinderen. Zo haalde onlangs (16/04/'13) de "troostdoos" ook het journaal: http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/journaal/2.27703
Maar wat is er allemaal beschikbaar en hoe waardevol is al dat materiaal, zowel voor de peuters als voor de oudste kleuters? Ik vind het heel zinvol om het aanbod op voorhand al eens te bestuderen en een documentatiemap aan te leggen. Dan heb je -op het moment dat je het nodig hebt- een bron aan geschikte materialen binnen handbereik.
En dan stel ik me ineens de volgende vraag: is het beter om te wachten tot er zich een sterfgeval voordoet in de klas om het thema 'omgaan met een groot verlies' in de klas uit te werken of is het beter om kleuters dit thema al op een eerder moment aan te reiken? Wacht je tot die sterke emotie zich voordoet of geef je ze al bagage op voorhand mee?
Veel stof tot nadenken en info om op te zoeken om er na de zoektocht als kleuteronderwijzer en mens slimmer uit te komen.