In het artikel vind ik bevestiging voor een aantal zaken die ik al vanuit mijn buikgevoel zou doen. Bijvoorbeeld kansen bieden tot creatieve expressie omdat kinderen niet altijd kunnen verwoorden wat er is. Maar ik mag het best wel ruimer zien dan ik eerst dacht: niet enkel tekenen en schilderen. Ook onbelemmerd kloppen op klei en muziek maken, moeten kunnen. Kunstzinnig werken is veilig: men hoeft niet te praten over zichzelf, maar kan zich wel uiten.
Als je toch praat met een kind over zijn tekening, laat hem je dan wegwijs maken in wat er op zijn tekening staat. Ga geen betekenis invullen voor het kind, want dan krijgt hij er de kans niet meer toe.
Er worden ook een aantal heel praktische tips meegegeven. Enkele tips die ik er vooral uit meeneem:
- Een kind zal zich pas zal openstellen in een sfeer van vertrouwen en verbondenheid. 2 waarden die ik zelf héél belangrijk vind om in mijn eigen klas te realiseren.
- Blijf informeren of het wel lukt, ook als het kind zich afsluit. Je mag niet gaan (thera)peuteren, maar je moet wel je medeleven tonen en laten merken dat je er voor de kleuter wil zijn, dat je weet hebt van zijn verdriet.
Verder staan er nog enkele interessante boeken van Claire Vanden Abbeele (kunstenaar, dichter, hulpverlener en auteur) vermeld en een verwijzing naar haar website. Misschien een idee om later ook eens uit te pluizen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten