STAP 2: een voorlopig standpunt innemen

Rouwverwerking bij kleuters: een heel gevoelig en moeilijk onderwerp. Ik zou momenteel niet weten hoe het aan te pakken als ik er in mijn klas mee word geconfronteerd. Ik zou er niet goed met de kleuter in kwestie over durven praten uit schrik om het verdriet erger te maken. Als de kleuter er zelf over begint, zou ik er wel op inpikken. Misschien vindt hij het wel fijn om in het godsdiensthoekje een foto of aandenken aan de overledene te mogen zetten, waar hij regelmatig eens mag naar kijken of over vertellen?
Ik zou de kleuter extra observeren om te zien of hij het moeilijk heeft op bepaalde momenten. Want waarschijnlijk merk je meer aan het veranderende gedrag hoe moeilijk de kleuter het heeft met het verlies dan aan de woorden die hij gebruikt. Heeft een kleuter al de taal om over zoiets ingrijpends te praten, om die sterke emoties te verwoorden?
Extra kansen creëren voor spontane expressie en verwerking in de groepsactviteiten, lijken me ook wel aangewezen: vrij tekenen, schilderen, een rustig en gezellig snoezelhoekje inrichten, wereldspelmateriaal en poppenkastpoppen aanbieden, ...
Ik zou het -met de kennis die ik nu heb- niet aandurven om er in de klasgroep over te praten. Maar wat als andere kleuters vragen beginnen stellen, het verdriet of de angst overnemen? Dan kan je niet anders dan er klassikale activiteiten rond uitwerken. Dan zal ik ook de ouders van de kleuters moeten inlichten, zodat zij ook begrijpen vanwaar het ineens komt dat hun kinderen zich vragen beginnen stellen over de dood of plots bang worden voor doodgaan. Maar hoe communiceer je dat tactvol naar de ouders? Zullen er dan geen ouders boos reageren omdat je hun kinderen 'nodeloos bang maakt'?
Bij het innemen van een eigen standpunt, rijzen er steeds meer vragen, voel ik meer en meer de noodzaak om me in de materie van rouwverwerking te verdiepen voor ik er in realiteit mee word geconfronteerd. Want ik voel me onzeker uit angst om het rouwproces van de kleuter nadelig te beïnvloeden en om onnodige angsten te creëren bij de klasgenootjes.